1e braakbal Gouden (b-)Uil - Monoloogje van Verhulst

Smakelijk verteld. De laconieke toon waarop hij zijn lapidaire aanklacht tegen de domheid van de bladzijden laat spatten, doet me grijnzen. Zijn vrolijk cynisme zorgt ervoor dat het zelfverklaard engagement net niet te klef of hooghartig wordt. Volkse verdraaiingen à la "journaille", rijke woordenschat onafhankelijk bij elkaar gegoocheld : fraaie franjes, die alleen maar bekoren. Het standpunt van de gazelle vloekt soms met de realistische toon die zij neer zou moeten zetten, zodat het geheel nogal conceptueel overeind blijft. Fataal is het hoog 'light'-gehalte. Zoals een echte roker ook geen vrede kan nemen met een Marlboro light. Een monoloog met herkauwde boodschap (zie Problemski Hotel, beter voer voor streekgenoten), zonder diepte en zo niet beklijft. Gelukkig maar 85 velletjes en waarschijnlijk toch wel beter dan wat u niet op de WC leest.